Wędkarz powinien wiedzieć, kiedy ryba chwyciła przynętę i dlatego został wymyślony spławik wręcz herbowy dla wędkarstwa sygnalizator brań. Oczywiście, wykonuje on jeszcze inne zadania: umożliwia zawieszanie przynęty w toni na pożądanej głębokości, pozwala kontrolować i regulować jej ruch po trasie. Przede wszystkim jednak, we współdziałaniu z żyłką i obciążeniem, stanowi system sygnalizacyjny wędki, informujący wędkarza o manewrach kuszonej przynęty ryby. W interesie wędkarza leży więc zapewnienie temu systemowi wysokiej wrażliwości oraz jednoznaczności sygnałów. Wędka nabiera wtedy cech komunikatywności albo inaczej sygnalności. Wśród wielu różnych sygnałów spławika najważniejszy zdradza pochwycenie przynęty przez rybę. Ta zaś, czujna, robi to zaledwie przez moment, przeto spławik powinien bez sekundowej zwłoki powiadomić o fakcie wędkarza, który z kolei natychmiast powinien wykonać zacięcie. Czy potrafi on uczynić to w porę i skutecznie, zależy nie tylko od jego przytomności umysłu, lecz także i od cechy wędki, którą nazwijmy ciętością. Wędka, która błyskawicznie przekazuje haczykowi i siłę, i ruch zacięcia, jest wędką ciętą; która zaś działa z opóźnieniem lub przekazuje siłę zacięcia zmniejszoną do granic nieskuteczności, jest wędką nieciętą, niełowną ? nieprzydatną.
Więcej o…
W tym okresie gody wiosenne mają: klenie, ukleje, wzdręgi, krąpie oraz sumy. Czas tarła następuje wtedy, kiedy łan żyta wykłosi się i zakwitnie, a wśród jego źdźbeł pojawi się modry bławatek, zwany także chabrem; gdy na zastoiskach i starorzeczach zaczynają spływać z dna oraz zakwitać rozety osoki aloesowatej , zaś na stoku zasmużonej przeciekami skarpy zakwitną białe baldachy czarnego bzu. Wszystko to znaczy, że w starorzeczach trze się wzdręga, że w łagodnych przepływach składa ostatnie porcje ikry ukleja i krąp, w samym zaś nurcie kleń, i wreszcie – na wygrzanych, bogatych w roślinność umiarkowanych płyciznach – potężny sum. Tarło suma bywa też kojarzone z kwitnącą baldachami kaliną hordowiną, krąpia zaś z bujnym zakwitem łąkowych poziomek. Czas tarła tej grupy zwykle przypada na koniec maja i początek czerwca. Grupa spod znaku lipy drobnolistnej. Godowy korowód zamykają liny i karasie, a scenerią tarła jest margines rzeki – przyrzecza i starorzecza. Początkowi rozrodu obu gatunków, odbywanemu z lekkim wyjściem do przodu karasia, towarzyszy szczyt kwitnienia herbowych roślin poprzedniego okresu oraz akacji. Jego kulminację zaś wyznacza, zwykle na przełomie czerwca i .lipca, pierwszy zapach kwitnących lip drobnolistnych. Lipy te mają u nas krewniaczki – lipy szerokolistne, kwitnące 7-15 dni wcześniej.
